ഒരു സൈക്കഡലിക് സ്വപ്നം തുടങ്ങുമ്പോൾ.....

അനന്തരം നമ്മൾ 

ഉടലഴിക്കുന്നു

ഉയിർ വെച്ചുമാറ്റുന്നു

ഞാൻ നീയും 

നീ ഞാനുമാകുന്നു

മഴവിൽ നിറമുളള

കടൽ ചുഴിയിൽ

ഒരുമിച്ച് മുങ്ങിമരിക്കുന്നു

മുറിയാതെ പെയ്യുന്ന

മഴയിലേക്ക് 

ആരോ ഊതിവിടും

പുകച്ചുരുളായി

ഞാൻ വീണ്ടും പിറക്കുന്നു

പളുങ്ക് ചഷകത്തിൽ

നുരഞ്ഞ് പൊന്തുന്ന

വീഞ്ഞിൻ ലഹരിയായി

നീയും പിറക്കുന്നു

വകതിരിവില്ലാതെ

പായുന്ന സമയത്തോട് 

കളി പറഞ്ഞ് നമ്മൾ

വെറുതേ സമയം കൊല്ലുന്നു

ഒരുമിച്ച് നാം മൂവരും

കുളിര് കായുന്നു

നിലാച്ചാറ് രുചിക്കുന്നു

രാമാനത്തരികൾ കൊറിക്കുന്നു

വാക്കില്ലാ കവിത മൂളുന്നു

നേരവും ദൂരവും

നേരല്ലെന്നറിയുന്നു

ഒരു നോളൻ* തിരക്കഥ 

ജീവിക്കുന്നു

ഒരുവേള നാം

ബുദ്ധന്റെ ധ്യാനമാകുന്നു

മറു നേരം 

'ബുദ്ധന്റെ ചിരി'യാകുന്നു

ഒടുവിൽ,

കടലോ കടന്നലോയെന്ന-

റിയാത്തയിരമ്പത്തിൽ

ഉറഞ്ഞുറഞ്ഞ് 

നനഞ്ഞലിഞ്ഞ് 

കനവിന് കനമേറിയത് 

കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞ് 

ഒാർക്കാപ്പുറത്തൊരു

വീഴ്ചയിലേക്ക്  

ഞെട്ടിയുറങ്ങുന്നു നാം

*ക്രിസ്റ്റഫർ നോളൻ