ജീവനില്ലാത്ത കവിത

ഉളളിനുളളിലൊരു പാടമുണ്ട്
വാക്ക് വരമ്പിടുന്നൊരു മനപ്പാടം

വിതക്കാൻ വിചാരങ്ങളില്ലാത്തതിനാൽ
വിളയാറില്ലതിൽ കവിതകളൊന്നും

ഒണക്ക് പിടിച്ച പാടത്തിന്ന്
മുളക്കുന്നതെല്ലാം കളയായിമാറി
വരണ്ട് വിണ്ട വാക്കുവരമ്പത്ത്
ഉറുമ്പ് മാളങ്ങളെ പോലുളള മൗനങ്ങൾ

മടകീറിയ മിഴിച്ചാലിലൂടെ
കണ്ണീർ തേവി നനച്ചിട്ടും
എരിയുന്ന നോവ് വെയിലേറ്റ്  കരിയുന്നു
പൊടിക്കും കിനാവിൻ തലപ്പുകൾ

നിലം പറ്റെയൊരു മറവിക്കിണറിൽ
ഇത്തിരി ഒാർമ്മനനവിനായി
എത്രയാഴത്തിൽ കുഴിച്ചു നോക്കീട്ടും
ഊറുന്നതെല്ലാം സങ്കടം മാത്രം

വരിയിൽ ഒതുക്കുവാനാകാതെ പോയ
പഴയ വികാരങ്ങളൊക്കയും
ചുടുമണൽക്കാറ്റായ് വീശുമ്പോൾ,
എന്റെ ചേതന തേടുന്നു
വെയിൽ വരഞ്ഞൊരു മുറിപ്പാടിൽ
മാലേയമെഴുകും കുളിർക്കാറ്റും
മുകിൽപ്പുറത്തേറി വരും ചോദനകളുടെ പെരുമഴക്കാലവും

കുഞ്ഞിലയും കാരമുളളും

ഇലയായിരുന്നില്ല
ഇളംതളിരായിരുന്നു
ഇളംവെയിൽ പോലുളള
ചിരിയായിരുന്നു
മുലപ്പാൽ മണക്കുന്ന
ചൊടിയായിരുന്നു
കിളികൊഞ്ചൽ തഞ്ചുന്ന
ചുണ്ടായിരുന്നു
ഇല തുമ്പിലൂറുന്ന
മഴത്തുളളി പോലെ
തരി ചേറു പുരളാത്ത
കരളായിരുന്നു
ചെടി തുമ്പിൽ മൊട്ടിടും
മൊട്ടുകൾ പോലെ
മുളക്കും കിനാവുകൾ
ഉണ്ടായിരുന്നു

ഒാർത്തിരുന്നില്ല
കൂർത്ത മുളളായിരുന്നു
നേർക്ക് നീ നീട്ടിയ
പൂങ്കൊമ്പിലെന്ന്
ആർത്തി തീർക്കാനെന്നെ
കോർത്തെടുക്കും നേരം
ഒാർത്തിരുന്നോ
പൊടിക്കും നിൻ തളിരുകളെ?

രണ്ട് സെൽഫി കവിതകൾ

            1

ഒപ്പിയെടുക്കില്ല
ഒലിച്ചിറങ്ങും നിൻ
ഒരിറ്റു കണ്ണീർ പോലും
എന്നാലും
ഒപ്പംനിന്നെടുക്കും
ഒത്തിരി ലൈക് നേടാൻ
ഒരൊറ്റ സ്നാപ്പ്

               2

ഒറ്റൊരു ക്ലിക്ക് കൊണ്ടായിരുന്നു
ഞാനെന്നെ തന്നെ
ഒറ്റുകൊടുത്തത്
ആദ്യം നിന്റെ;

പിന്നെ പല വിരൽ തുമ്പിലേക്ക്

കോഴി മൂന്ന് കൂകും മുന്നേ
ഉറ്റവർ തളളി പറഞ്ഞു
ഈ രക്തത്തിൽ പങ്കില്ലെന്ന്
നീ കൈ കഴുകി

പാപികളെന്നെ കല്ലെറിഞ്ഞു
പാപഭാരത്തിന്റെ കുരിശ്
ചുമപ്പിച്ചു

ഒറ്റക്ക് കയറുന്നു ഞാൻ,
കുരിശും കൊണ്ട്,
ഒറ്റപ്പെടലെന്ന ഗാഗുൽത്തയുടെ
ഉച്ചിയിലേക്ക്

മാനം ഷെയർ ചെയ്യപ്പെട്ട്
നഗ്നയാവുന്നു
മലമുകളിൽ കുരിശേറ്റപ്പെടുന്നു

ഉയർത്തെഴുന്നേൽക്കില്ല...
ഉടലിനപ്പുറം
ഉയിർ കാണാനറിയാത്ത
സർപ്പസന്തതികൾക്ക്
ഇടയിലേക്കിനി ഞാൻ

ഉണരുന്നതാരുടെ സ്വപ്നത്തിലെക്കു ഞാന്‍

മുകില്‍ പോലെ മിഴികളില്‍ പെരുകി പടരുന്ന
ഇരവിനാഴങ്ങളില്‍ ചിത്തം പുതയവേ
കടല്‍ പോലെ എന്‍ നെഞ്ചില്‍ അലയടിച്ചുയരുന്ന
മൌനക്കയങ്ങളില്‍ മുങ്ങി മറയവേ
ഒഴുകുന്നതേതേതു വഴികളിലേക്കു ഞാന്‍
ഉണരുന്നതാരുടെ സ്വപ്നത്തിലെക്കു ഞാന്‍

മരണത്തിന്‍ ചെറുപതിപ്പായ മയക്കത്തിന്‍
ലഹരിയെന്‍ സിരകളിലാകെ നിറയവേ

മനസിനാഴങ്ങളില്‍ അറിയാതെ മുള പൊട്ടി
സുഖമുള്ളൊരാലസ്യമായി വേരാഴ്ത്തവെ

ഒഴുകുന്നതേതേതു വഴികളിലേക്കു ഞാന്‍
ഉണരുന്നതാരുടെ സ്വപ്നത്തിലെക്കു ഞാന്‍

മറവി തീര്‍ത്ത മണല്‍ പുറ്റ് പൊട്ടിച്ച്
ചിറക് മുളച്ചൊരാ പഴയ സ്മരണകള്‍
ഇരുള്‍ മെല്ലെ തിന്നുന്നൊരിത്തിരി വെട്ടത്തെ
പുണരുവാനാശിച്ച് മൂളി പറക്കവേ
ഒഴുകുന്നതേതേതു വഴികളിലേക്കു ഞാന്‍
ഉണരുന്നതാരുടെ സ്വപ്നത്തിലെക്കു ഞാന്‍

ഹൈക്കു

                        1
വഴിയോരമാരേയോ തിരയുമീ മിഴികളിൽ
പുഴപോലെ നീളുന്ന കാത്തിരിപ്പ്
അഴലിന്റെയിത്തിരി നിഴൽ പൊടിപ്പ്
                         2
ഉരക്കല്ല് തീണ്ടാത്ത രത്നങ്ങളെപ്പോൽ
ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്നു സ്വപ്നങ്ങൾ
ഉള്ളിൽ
                        3
വിരഹം
കവിതയൂറാൻ ഉള്ളിലൊരു
മുറിവ്
                        4
മഴക്കാറാൽ ഒാട്ടയടച്ചിട്ടും
ഇടിമിന്നൽ വെച്ച് വിളക്കീട്ടും
മാനം പിന്നേം ചോരണ്

നിലാവ്

                   1
പനിനിലാവൂറുന്നൊരമ്പിളി മേലേ
പനിനീരുമായൊരു പെണ്മണി ചാരെ

                   2
നിറഞ്ഞൊഴുകും നിന്‍ മൌനം പോല്‍
നിലാവ്; നിറക്കുന്നു പാരാകെ
രാമാനം

                   3
നീ കണ്ട കിനാവിനോ
ഞാന്‍ കൊണ്ട നിലാവിനോ
ഏറെ കുളിര്

                    4

നിലാവ് തീർത്തൊരു

മരാളികേ

ആരു കാണും കിനാവ് നീ

                     5

തിങ്കൾ ചാറോ

പനിനീരോ

പെണ്ണേ നിന്നെ മണക്കുന്നു

കടൽമഴ

കടലെത്താനാകാതെ

ഉയിരറ്റ പുഴകള്‍
മഴനീരായ് വീണ്ടും

പിറക്കാറുണ്ട്
ഇടറുന്ന പാട്ടുപോല്‍ 

അവരുടെ തേങ്ങല്‍
ഈറന്‍ നിലാരാവില്‍ 

കേള്‍ക്കാറുണ്ട്
തുടരുവാനാകാതെ

പോയ കിനാവുകള്‍
മഴവില്ലായ് മാനത്ത് 

വിരിയാറുണ്ട്

ഇടിമിന്നലാകുന്ന 

മിഴികളാലാരേയോ

ഇരവിലും പകലിലും 

തിരയാറുണ്ട്

കടലിനായ് കരുതിയ

പുഴയുടെ മോഹങ്ങൾ

മഴമുകിൽ ചന്തമായ് 

കാണാറുണ്ട് 

ഒടുവിലൊരിടവത്തിൽ

ഒഴിയാതെ ചൊരിയുന്ന  

കവിതയായ് കടലിലേ

ക്കണയാറുണ്ട്